Śri (Isha) Upaniszady - fragment tekstu z linku od Piotra O.

Wdzięczność Piotrowi za wyszukany gdzieś skarb.  🔥

skopiowane stąd: file:///home/michalxl600/Pobrane/Upaniszady_Kena__Isa__oraz_fragment_z_Wielkiej_Aranyaki.pdf

  a więcej jest tu: https://drive.google.com/drive/folders/1vxnibyt4aoLdTSL8UbteLL0hc6TS9pDJ

 

 Upaniszady Kena, Isa, oraz fragment z Wielkiej Aranyaki
                       przełożył Wacław Berent

                                       Armoryka           

                                        Sandomierz

  UPANISZADA ISA. Z JADŻURWEDY BIAŁEJ.

 
1. W Bogu zatop wszechświat cały
I wszelką ziemi zanurz treść.
Bo życie rozkosz zwykło nieść
Nieżądnym mienia i rozkoszy.

 
2. Tak żyjąc dziełu swemu k’woli,
Sędziwych choćbyś dożył lat,
Za życiem twem nie pójdzie w ślad
Karząca Karma, czynów zmaza.

 
3. Narodzin naszych przeznaczenia
W szatańskich mroków toną łonie,
Po śmierci cię ta oćma schłonie,
Gdy ducha mordem unicestwisz.
__________________________________________
4. Jedyne jest, bez ruchu trwa, a myśl tak nie jest wartka,
Gdy weźmie lot, wszem bogom wraz ten lot jest niedościgły,
W spokoju cisz biegaczy huf przegania rychło śmigły,
Prawody nurzał Wichr w odwiecznym tym odmęcie.

 
5. W spoczynku swym — wciąż bez wytchnienia,
W niewidnej dali — tuż obok spoczywa,
I choć wszystkiemu wnętrznem bywa,
Nazewnątrz rzeczy każdej trwa.
__________________________________________
6. Zaś kto wszelkie tu istoty
W samości swej odkryje na dnie,
A siebie w każdem życiu zgadnie,
Nie zazna lęku, zbędzie troski.

 
7. Zaiste, gdy duch świadomego
Ze wszystkiem stał się wskroś jednaki,
Obłędnej troski gdzież majaki
Dla niego, który jednię zoczył?
__________________________________________
8. Świat przenikający, bez ciała i mięśni znamienia,
Duch olśniewający, nad zła i zmysłów odmęty,
Wszechogarniający, jasnowidz, a z siebie poczęty,
Każdej istocie odrębne wyznaczył on cele.
__________________________________________
9. Avidyi ślepe hołdowanie
W głęboką, mroczną wiedzie głuszę,
Lecz w głębszą oćmę grąży duszę,
Kto Vidyi ślepą cześć oddaje.

 
10. W inny wiedzie świat Avidya,
W inny Vidya w każdem słowie,
Tak uczyli nas mędrcowie,
Pramistrze tak nam przekazali
[Lub też: Ponad Vidyę i Avidyę,
Wiedze głębsze, prawdy czystsze
i t. d. jak w Kenie, sl.3b.].

 
11. Gdy zaś Vidyę i Avidyę
Wskróś przenikną ducha oczy,
Przez nie społem duch przekroczy
Wyzwolony w nieśmiertelność.

 
12. W mroki wiedzie, kto poucza:
„Świat się stawa ku nicości.”
Większa oćma w wierze gości,
Że do czegoś świat się stawa.

 
13. Od stawania się, zaniku
Wręcz odmienne w każdem słowie;
Tak uczyli nas mędrcowie,
Pramistrze tak nam przekazali.
[Lub też, jak wyżej:
Od stawania się, zaniku,
Wiedze głębsze, prawdy czystsze etc. etc.].

 
14. Gdy stwarzanie, znicestwianie
Wskróś przenikną ducha oczy,
Przez nie społem duch przekroczy
Wyzwolony w nieśmiertelność.
__________________________________________
15. Jak złotą tarczą przysłonięte
Jest prawdy łono tajemnicze.
O rozchyl słońce twą przyłbicę,
Niech, czciciel, ujrzę tajnie święte.

 
16. O Słońce, niebios wędrowcze ty samotny, wszech — widzu jedyny, o
Yama, szafarzu sprawiedliwości, o Boże promienny, Pratwórcy synu,
rozchyl promienie swe i w siebie wchłoń przepych twój ognisty!.. Widzę
już, widzę postać tę przejasną: Istota w wnętrzu twem — to jestem ja.

 
17. A teraz oddech mój niech wchłonie tchnienie wszechświat
przenikające, Tchnienie przedwieczne; a ciało to niech w popiół się
rozsypie.
OM!
O duchu pomnij, na dzieło swe pomnij!
O duchu pomnij, na swe dzieło pomnij!

 
18. O Agni, wiedź-że nas, najprostszą wiedź nas z dróg
Do końca naszych dzieł, dróg wszelkich świadom Bóg!
Od krętych ścieżek zła, zdaleka racz nas wieść.
Wszak tobie, Agni, w dań najwyższą niesiem cześć.

 

__________________________________________
Isa jest również późnym, dojrzałym owocem Wedanty. W swej nauce o
Atmanie stanowi odpowiednik i dopełnienie Keny; wraz z nią może
rozpoczynać szereg Upaniszad.
Sl. 1. — podobnie jak w Kenie, — egzoteryczna. W Bogu (jako Jedni)
zatop wszechświat cały (ściślej: Bogiem pokryj).
Sl. 4. — „Prawody nurzał Wichr w odwiecznym tym odmęcie. ” —
Prawody (âpas), pod ziemią leżąca podstawa i rodzicielka ziemi,
dźwigająca w sobie tworzywa życia (D. W.). Windgott — Wichr —
słuszniej Pratwórca (Prajapati) jako wiatr. Innem imieniem: Mâtarisva
(patrz Kena 21), oraz przydomkiem: „władca atmosfery.” — Ztąd tak
odmienne tłóm. R.: Władca atmosfery przechowywał w niej (samości)
tworzywa życia (vital actions). — Oczywiście jest to utrupienie symbolu
przez wyracyonalizowanie treści.
Sl. 8. — Odskok nawrotowy do 4 i 5.
Sl. 9, 10, 11. — Patrz, co w ogólnym wstępie mówiło się o Vidyi i Avidyi
(również Kena 11, 12). Stosownie do tamtych objaśnień i ściśle za D. i R.,
w odchyleniu od mniej jasnych S. i M. J.
Sl. 12, 13, 14. — Według S. S. i D. W., polemika przeciwko
materyalistycznemu systemowi „Sankya,” przeciw „stawaniu się i
zanikowi” rzeczy wszelkich w przeciwieństwie do „bytu,” pojęcia
absolutnego, rzeczy samej w sobie, idei, — jakiemi są Braman-Atman.
15. 16. — Oderwany od całości Epilog, prawdopodobnie modlitwa
konającego do boga Puszana (Słońca), aby okazało „prawdę,” „istotę bytu.”
16. — Purusza, — stosowniej istota, zamiast jednego z licznych
synonimów. Człowiek (Mann) niezręcznie u D.; „The same soul,” zbyt
ogólnikowo u R.; „form” u M. J. —
Yama — bóg śmierci; szafarz sprawiedliwości, w przeznaczaniu losów
nowych narodzin.
17. — Zwykłe w Upaniszadach nawoływanie do dzieła życia.
18. — Prawdopodobnie modlitwa otaczających konającego do Agni —
boga ognia.