1. Nieposłuszeństwo jest jedyną rzeczą, którą dziecko może przeciwstawić niewłaściwemu traktowaniu siebie.
2. „problemowe”, „trudne”, „niegrzeczne” i „niemożliwe” dzieci, a także dzieci „z kompleksami”, „zapomniane” lub „biedne” - są zawsze wynikiem nieprawidłowych relacji w rodzinie.
3. Przyjmować dziecko bezwarunkowo - to znaczy kochać go nie za to, że jest ładne, inteligentne, zdolne, prymus w szkole, dobrym pomocnikiem itd. ale tak po prostu, tylko za to, że jest!
4. ... im bardziej dziecko jest karcone, tym staje się gorsze. Dlaczego tak się dzieje? Bo wychowanie dziecka to nie tresura. Rodzice nie są po to aby rozwinąć odruch warunkowy u dzieci.
5. Im więcej rodzice irytują się, im więcej stają się rozdrażnieni, im więcej krytykują, tym szybciej dziecko dochodzi do uogólnienia: "Nie kochają mnie".
6. .... dyscyplina nie przed ale po ustanowieniu dobrych relacji i tylko na ich bazie.
7. Nie wtrącaj się w działanie, w które jest zaangażowane dziecko jeśli nie poprosi o pomoc. Przez swoją "nieingerencję" dasz mu do zrozumienia:"Wszystko w porządku! Jasne, że dasz sobie radę! "... Inną rzeczą jest gdy natknął się na poważną trudność, której nie może pokonać. Wtedy pozycja braku ingerencji nie jest dobra, może tylko przynieść szkodę.
8. Jeśli dziecku jest trudno i jest gotów przyjąć twoją pomoc, pomóż mu. Czyniąc to, weź na siebie tylko to, czego nie może zrobić samo a pozostaw resztę. W miarę przyswojenia sobie przez dziecko nowych umiejętności i działań stopniowo przekazuj je jemu.
9. Osobowość i zdolności dziecka rozwijają się wyłącznie w działaniach, które wykonuje z własnej woli i z zainteresowaniem.
10. Młodzieńcza moda podobna do ospy wietrznej - wielu ją "łapie" i przechorowuje w mniej lub bardziej poważnej postaci, a za kilka lat sami się uśmiechają patrząc na siebie wstecz. Ale nie daj Boże gdy w tym czasie rodzice wchodzą w długotrwały konflikt ze swoim synem lub córką.
11. Pozwól swojemu dziecku doświadczyć negatywnych konsekwencji swoich działań (lub swojej bezczynności). Dopiero wtedy dorośnie i stanie się "świadome".
12. Siejąc czynność - jako plon otrzymasz nawyk, siejąc nawyk - jako plon otrzymasz charakter, siejąc charakter - otrzymasz los! Możesz wyrażać swoje niezadowolenie z indywidualnych działań dziecka, ale nie z dziecka jako takiego.
13. Możesz potępić działania dziecka, ale nie jego uczucia. Niezadowolenie z działań dziecka nie powinno mieć charakteru systematycznego, w przeciwnym razie przyczyni się do wzrostu w nim braku samoakceptacji.
14. Niechciane zachowanie dziecka jest normalną reakcją na anormalne warunki życia.
15. Surowa matka jest emocjonalnie odgrodzona od dziecka, przynajmniej tak ono to czuje.
16. Daj dziecku być sobą. Nie "popychaj" (szturchaj) go przez cały czas. Nie czyń mu wykładów. Nie czytajcie tego zapisu. Nie próbuj go wychwalać. Nie zmuszaj go do niczego!
17. Czyż nie jest prawdą, że monitorowanie przebiegu własnej działalności utrudnia tę działalność, a nawet ją niszczy? Zwracając uwagę na charakter pisma możemy stracić myśl; próbując czytać z wyrażeniem emocji możemy przestać rozumieć tekst.
18. Samowiedza i samokształcenie są pierwszymi obowiązkami rodziców i nauczycieli, jeśli pretendują do wychowywania dziecka. Bez tej osobistej pracy nad sobą - zamiast wprowadzić dziecko w kulturę zarzucą je swoimi własnymi problemami.
19. We wszystkich przypadkach, gdy dziecko jest zdenerwowane, obrażone, doznało niepowodzenia, kiedy je coś boli, kiedy jest zawstydzone, przestraszone, kiedy było traktowane niegrzecznie lub niesprawiedliwie, a nawet, gdy było bardzo zmęczone, pierwszą rzeczą do zrobienia jest przekazanie mu, że wiesz o jego doświadczeniu (lub stanie), "słyszysz" je.
20. Nie wymagaj od dziecka rzeczy niemożliwych lub trudnych do wypełnienia. Zamiast tego przyjrzyj się, co możesz zmienić w zaistniałej sytuacji.
