Tak jak powiada stara bajka Słowiańska ( pobudzona do życia przez Puszkina) o złotym koguciku https://www.youtube.com/watch?v=4ZVm8pnTj_4 najpierw ludzie są ostrzegani o zbliżającym się niebezpieczeństwie przez złotego kogucika czyli różnych pojawiających się wizjonerów, nauczycieli. Kto posłucha i zrozumie będzie przygotowany jak te panny z lampami oliwnymi w przypowieści Jezusa. Kto jednak uśnie tego budzić będzie już kogucik ognisty - być może stracą przy tym ciała. W każdym razie epoki się zmieniają, zmieniają się dekoracje w tym przedziwnym teatrze 7D (w odróżnieniu od 3D tu jest pełen realizm) - zmienia się epoka, zmieniają się zasady. Kto chce żyć nadal starymi zasadami, żyć w kłamstwie ( na przykład pijąc alkohol) ten nie wytrzyma wibracji nowej epoki (ściślej -kostium teatralny nie wytrzyma).
Natchnienie do powyższego wpisu dał mi brat duchowy - autor z innego portalu, przytaczam czasem teksty jakie zamieszcza. Był gdzieś tu wątek historyczny cytowany stamtąd- polecam dociekliwym. https://wiernipolsce1.wordpress.com/2015/12/31/zyczenia-na-nowy-rok-2/
Dziś pojawił się tam Krzychu Klenczon ze swoim wizjonerskim przesłaniem ( ja jestem rocznik młodszy od Klenczona ale uwielbiam. Nasz człowiek dlatego szybko okupanci zadbali o jego cielesną likwidację ).
Wklejam tekst i link do piosenki
Dokąd pójdziemy drogą pod wiatr
My z dwudziestego wieku?
Co nam przyniesie wolny nasz świat
Nim zatrzymamy go w biegu?
Jakie nadzieje spełni nam czas
Rwący nawałą zdarzeń
Zanim zapłoną ogniem złych gwiazd
Domy i pola nasze?!
Komu będziemy mogli jak dziś
Sercem i myślą wierzyć
Jeśli rozbiją okna i drzwi
Kolby najemnych żołnierzy?!
(wokaliza)
Dokąd pójdziemy drogą pod wiatr
- my z XX wieku?
Kto nam pomoże znaleźć gdzieś ślad
Uczuć człowieka w człowieku?
Żeby nie było problemów z otwieraniem podam już tylko sam link do piosenki:
https://www.youtube.com/watch?v=LQCaZwiVk1Q
A żeby nie było tak beznadziejnie jak za czasów gdy żył Klenczon
dodam od siebie tekst, którym się zawsze krzepię gdy nadchodzą zwątpienia.
Istnieje wspaniała wersja oprawiona muzycznie - wprost genialnie.
Mam nadzieję, że poeci - wizjonerzy jak pan Sikorski zasłużą w końcu na miejsce jakie dziś samozwańczo zajmują rozmaite płycizny duchowe i ich trująca grafomania serwowana przez wszelakich "piewców beznadziei" w rodzaju Turnaua czy innych tam Leszków Długoszów.
Nasz okupant jak ognia boi się takich tekstów jak ten poniżej - dobrze wie, że budzą one naszą duszę a dla nich jest to początek końca i najstraszniejszy koszmar.
https://www.youtube.com/watch?v=girQBeWuWKA
Jest pieśń jak żagiel -gwiezdny napój
Wielkie skrzydła w wielki wiatr.
Dla tych co pełzać w mule nie chcą
Głowa w górze sztywny kark.
Jest pieśń jak pomruk zwiastun błyskawic
Sokół pośród stada wron
Tylko niektórzy ją podjąć umieją
Innym gardła dławi strach
Słuchaj -w bezsennych nocach ona gra
Mówię słuchaj, w bezdennym bólu ona trwa
Jej czujesz moc i wciągnięty raz w nurt
Oszalały biegniesz w nocy kiedy inni syci śpią
Mówię popatrz -jak oni mdłym się ogniem tlą
Mówię słuchaj, nie daj przez palce ciągnąć dniom
Przez śnieg i przez deszcz, jeśli sztandar chcesz nieść
Życie przecież musi brzmieć tak jak wielki piękny wiersz
Jest pieśń jak żagiel gwiezdny napój
Wielkie skrzydła w wielki wiatr
Żywe pochodnie płyniemy nad czasem
W dróg nieprzetartych dal.
W nowe pejzaże ziemi niczyjej
Gdzie nie bywał dotąd nikt...
Słuchaj- jesteś jak wilczy w górach zew
Mówię słuchaj, jak dziko w żyłach szumi krew
Przez śnieg i przez deszcz jeśli sztandar chcesz nieść
I zbyt wielkich nie ma czynów i zbyt wielkich nie ma spraw
Mówię słuchaj
Jest pieśń jak żagiel -gwiezdny napój
Wielkie skrzydła w wielki wiatr,
Dla tych co pełzać w mule nie chcą
Głowa w górze sztywny kark
Oj, Turnau-a jakoś nie trawię. Jutro zapoznam się z tym tekstem - ogólnie zbyt ckliwe były te jego wydumki, takie "oderwane od realiów". Poezją był zawsze Grechuta a Turnau to taka płaczliwa podróba - typowy żydowski sentymentalizm.
OdpowiedzUsuń